Dag 15 en 16 Gorge du Dades,El Kelaa des Mgouna

Dag 15, dinsdag 21 april, Gorge du Dades-El Kelaa des Mgouna, 60 km en 646 hm.

Wakker worden in Gorge du Dades is bijzonder, want je hebt direct een schitterend uitzicht en de zon levert ook zijn bijdrage. Het hotel is een Escher-gravure: overal waar je kijkt zie trappen en trappertjes omhoog en omlaag gaan, maar het klopt hier allemaal precies.

Goed ontbijt, maar zonder ei. Dat is te doen, maar wel jammer, want eieren vormen een van de hoofdbestanddelen van onze dagelijkse stevige voeding.

We fietsen eerst nog de kloof verder in, want deze wordt de volgende drie kilometer nog mooier, zoals ons beloofd wordt en dat is ook zo. Hoge rotsen, diepliggend water en uitzichtpunten. Alle gebruikelijke bestanddelen van een echte kloof. We keren om na 3 kilometer en fietsen weer langs ons hotel (bagage oppikken) naar Boumahene, zo'n 25 kilometer. De aarde wordt steeds roder, dus de huizen ook. In Marokko worden de meeste gebouwen gepleisterd met een laag lokale klei, al of niet gemengd met stro. Daarom zie je bruine huizen, soms meer geeloker en hier dan huizen met een rode afwerklaag. De gebouwen passen dan ook altijd prachtig in het landschap.
We lunchen samen met onze medefietsers A&P. Gezellig druk in Boumahene, maar ook wel, zoals gebruikelijk een wat rommelig stadje.

Nog 25 kilometer naar El Kelaa des Mgouna. (Mgouna is de naam van de rivier.) Een lange rechte weg met lintbebouwing. We blijven langs oude en nieuwe gebouwen fietsen, allemaal geeloker gepleisterd. De bouw is hier vrij conservatief. Alle gebouwen lijken op elkaar, alles lijkt standaard. Nooit enige extravagantie. Het lijkt ook de weg van de 25 moskeeën. Zo gauw we er een gepasseerd zijn, zien we de volgende al. En dat gaat zo door. De bewoners zijn hier erg religieus en/of zij hebben voldoende dirhams om zoveel moskeeën te bouwen.

Het fietsen gaat makkelijk, wel wat wind en het is bewolkt. Beetje fris. We bereiken El Kelaa des Mgouna. De stad van de rozenteelt en de productie van rozenolie. Je hebt tien ton rozenblaadjes nodig voor 2 tot 3 liever rozenolie. Deze rozenstruiken groeien in het dal. Niet in grote plantages, maar verspreid tussen andere struiken, veldjes en bosjes
Eerst even een colaatje in het centrum. Bedrijvig, maar niet bijzonder. Ons hotel ligt 4 km buiten de stad en kijkt over het dal. Weer zo'n niet te beschrijven in elkaar geklust ding. Maar wel een aardige ontvangst. De zon laat zich hier niet zien, maar naar wij vernemen in Nederland wel.

We wandelen met 3/5 van ons gezelschap door het dal en langs de rozenstruiken. We worden verrast door een stuk of tien grote ooievaars, die bovenop een vervallen kasbah wonen. Een prachtig en fotogeniek schouwspel. In het dal zitten blijkbaar genoeg kikkers, want terwijl ik dit verslag 's avonds op het terras zit te tikken hoor ik het het gekwaak uit het dal opstijgen. Mooi toch!
Lekker gegeten in het restaurant met lage tafels en te veel kussens en te veel kaarsen.

We ontmoeten hier nog S, reisleidster hier in Marokko, maar nu zelf een weekje op reis.

Dag 16, Woensdag 22 april, van El Kelaa des Mgouna naar Ouarzazate, 102 km en 572 hm, temperatuur een kleine 30 graden.

Met wat vertraging uit M'Gouna vertrokken door twee mankementen aan de fietsen door Henk weer met zorg gerepareerd. Afscheid genomen van P en A, twee andere SNP-ers die vanaf nu een ander fietsschema hebben en met wie we het goed konden vinden. De ochtend was lekker fietsen, licht glooiend en een beetje dalend langs lintbebouwing. De zon begon goed door te komen. Tegen de middag in Skoura aangekomen, o.a. bekend wegens zijn palmbomenbos. We zijn een eind een grindweg ingereden om dat bos te bereiken, maar achteraf denken we niet tot het hart te zijn doorgedrongen. Wel een prachtige en chique ksar in geweest, waar we bijna geluncht hadden was het niet dat we daar drie kwartier op zouden moeten wachten. (Die ksar moeten we maar in gedachten houden voor het 50 jarig huwelijksfeest). Maar weer terug naar de hoofdstraat van Skoura en daar geluncht (vele eettenten), alwaar ook P en A tot onze verrassing weer langskwamen en uiteraard konden aanschuiven. Langs de straat vele kleine smederijen die me aan mijn jeugd in Groningen deden denken. Snel nadat we Skoura verlaten hadden kwamen we langs het museum Kasbah Amridil, alles in 17de eeuwse staat. De gids vertelde enthousiast over het maken van karnemelk in een oude geitenhuid. Verder heeft de heer des huizes (de kasbah dus) vele vrouwen. Vrouw nummer 1 wordt zij die hem de eerste zoon geeft; de vrouw die het lekkerst kan koken wordt nummer 2, en zo ging het nog even door. Om vijf uur kwamen we aan in hotel Perle du Sud in Ouarzazate; klassiek gebouw maar naargeestige sfeer. Het fietsen viel een ieder na de middag tegen in een redelijk vlak weinig inspirerend landschap, maar een paar biertjes aan de rand van het zwembad van Perle du Sud vergoedde veel. Iedereen had even genoeg van het fietsen (en ik speciaal). Aan een groot plein buiten op een terras gegeten. Daar ook jus d'avocado gehad, aangemaakt met melk; een energie bom (was ons aangeraden door een reisleidster in een vorig hotel ontmoet). 's Avonds veel leven op straat; er is van alles uitgestald. Op twee grote publieke TV schermen was een voetbalwedstrijd te zien (werd door velen staande gevolgd). Op tijd naar bed omdat nu een paar inspannende fietsdagen komen.