Dag 5 en 6 Agdz en. N'kom

11 april 2015
Van Ait Benhaddou naar Agdz 108 km ca 1200 hoogte meters veel tegenwind.

We vertrokken met een opkomende tegenwind, het zou een zware etappe worden.
Na het inslaan van de nodige noodratsoenen verlieten we het dorp.
We passeerden de fietsenmaker die de vakantie van Ruurd heeft gered.
We hebben elkaar met een glimlach gegroet. Zij zullen die Hollanders blijven herinneren. Het landschap was in de aanloop van de dag de eerste 45 km licht glooiend. We fietsen een deel nabij een rivier. Rivieren zijn ook in het droge Marocco een bron van leven. Het is als het ware een lange Fata Morgana. Veel bomen en planten vormen een prachtige groene en langgerekte wereld.
Verder van de rivier is het droog en bruin. De sterke wind veroorzaakt een bruine "smog". Deze smog is geen vergelijk met de smog in Vietnam en China, veroorzaakt door roekeloos gedrag.

In het stadje Ouarzazate hebben wij de bekende filmstudio's niet bezocht.
Wij verkozen koffie op een terras met kussens in de stoelen.
De smog maakt het landschap enigszins troosteloos. Toch is de ruimte en natuur ook onder de bruingrauwe sluier rustgevend en indrukwekkend.
We hebben goed gerust. De laatste klim naar 1700 meter was zwaar maar te doen.
Na deze klim veranderde het landschap in een grote ruigte.

Dit geweldige oerlandschap met bergen en ravijnen die de mensheid op aarde heeft zien ontstaan en weer zal zien verdwijnen maakt je klein. De levensloop van de aarde is lang tussen het ontstaan en het opgaan in een eens bijna opgebrande en expanderende zon. De periode dat de mens op aarde zal zijn is slechts een vingerknip bij dit tijdsbesef. Dit landschap benadrukt bij mij deze tijdelijkheid van de mens op aarde.

De afdaling naar Agdz was prachtig, mooi asfalt, warm en mooi licht.
De aankomst bij de kasbah Chez Yacob wachtte ons een warm welkom.
We hebben deze beroemde kasbah met een prachtige wandeling verkend.
In veel kasbah's en dorpen is sprake van verval en leegstand. Ik denk dat ook er ook in dit land sprake is van een grote trek naar de steden. Ik denk dat krimp van de bevolking in het buitengebied ook hier grote effecten heeft. Ik hoop dat wij in onze perifere gebieden met krimp een beleid kunnen ontwikkelen en uitvoeren om een dergelijk verval van de bebouwing te voorkomen.

Op het prachtige terras van de kasbah Chez Yacob hebben we de zon onder laten gaan. Toen we werden verrast met monotoon getrommel hebben we spoorslags onze bedden gezocht.

Dag 6, 12 april , 27*c, 70 km, 585 hoogtemeters

Naar het zuiden in de Drâavallei ligt de ksar van TAMNOUGALT – links van de weg, circa 6 km voorbij Agdz. Dit is misschien wel de meest spectaculaire en bijzondere ksar in de omgeving (zegt de reisgids). Het dorp was ooit de hoofdstad van de streek, en de groep families (de djemaa) die onder 'zijn bestuur viel, vormde eigenlijk een onafhankelijke republiek. Nu is het een rommelige verzameling gebouwen, elk voor zich schitterend versierd met muren vol gaten en spitse torens, en bewoond door de Mezguita, een Berberstam.
Midden in de ksar hebben we heerlijk overnacht bij Chez Yacob. Ontspannen ontbijt op het terras met uitzicht op de palmbomen.
Na een vluchtig bezoek aan het museum, waar men in staat is geweest een aantal lokalen nog bewoonbaar te doen lijken, gaan we goedgemutst op de fiets.
Zoals al eerder beschreven hebben we, nadat we ongeveer hadden uitgestippeld wat we in Marokko willen fietsen, een "individuele fietsreis" bij SNP ingekocht voor dit deel van de route. De route begint vandaag officieel met het vertrek uit Agdz naar N'kob.
Maar in plaats van de route via de hoofdweg N9 te gaan kiezen wij ervoor om door te fietsen vanaf de ksar. Door schitterende dorpjes (de oude route) gaan we langs diverse kasbah's en ksar's, waar nog veel mensen wonen en waar vooral vrolijk zwaaiende kinderen ons humeur nog beter maken tot 110%. Wat een geweldige keuze wederom van deze groep oude wijze mannen. Thuis hadden we ook dit alternatief al voorbereid en we worden vorstelijk beloond. Ook al gaat na 6 km de weg over in onverhard (wat al op onze gps-kaarten werd voorspeld), de grote grijnzen zijn niet van het gezicht te halen, zo mooi is de route langs de rivier en de palmbomen. Verder weg aan de overkant van de rivier zien we af en toe de N9. Vrachtwagens en autoverkeer. Hoezo moeilijke keuzes? Omdat het droog is en de onverharde weg ongeveer 50% minder gecompliceerd is dan de ripio van vorig jaar in Patagonië is dat alleen al jammer dat we toch na verloop van tijd naar de N9 moeten oversteken.
Het gehele eerste gedeelte van de fietstocht voert door de vallei van de rivier de Draa, die als een groen lint van palmbomen verder door de woestijn blijft slingeren.
Bij Tansikhte verlaten we deze vallei en nemen we de weg richting N'kob. De omgeving wordt droger: tot N'kob is er weinig tot geen schaduw meer.

Omdat we het hele traject volop wind tegen hebben met een echt vals plat traject, gaan we met zijn 5en bijna als pro's in een waaier rijden, waarbij na elke km de kop wordt overgenomen. Schitterend teamwerk.
In N'kob gaan we lunchen, kebab. Dat zijn gegrilde spiesen van vlees. Wat voor vlees zijn we niet achter gekomen, van zwarte houtskool maak je helemaal niets en de rest was kauwbaar mits je meteen daarna een dozijn tandenprikkers verbruikt.

Uiteindelijk fietsen we naar net buiten de stad een kasbah met een werkelijk schitterend panorama richting Atlas, palmbomen en N'kob.
Het is dat een aantal van ons weigert te slapen in een twee persoonsbed. Dus na enige intensieve onderhandelingen wordt alsnog eeen andere kamer ontsloten met drie bedden, waardoor we eigenlijk twee 3 persoons kamers hebben. Iedereen weer gelukkig?!