Dag 7 Alnif en Dag 8 Rizanni

Dag 7, 27*c, 83 km, 375 hoogtemeters

In Veendam mogen ze een Korte Leegte en ook een Lange Leegte (de oudere voetballiefhebbers zullen zich ongetwijfeld herinneren dat daar eens een voetbalclub in de eredivisie speelde) hebben, maar hier hebben ze de WEIDSE LEEGTE, vele, vele malen groter. De hele dag gefietst in een troosteloze schoonheid, met alle kleurschakeringen tussen bruin, groen en vuil geel. Hier en daar een gehuchtje herkenbaar aan de bruine muren en nauwelijks mensen, wel kinderen die hun hand uitsteken en hopen dat je die in het voorbijgaan even aantikt met je eigen hand. Het zal bekend zijn dat de meesten van ons een GPS-apparaat op hun fiets hebben ter orientatie; Henk Holstein heeft ook zo'n apparaat op mijn fiets gemonteerd om ook mij dit digitale tijdperk in te loodsen. Vandaag hebben we die moderne zaken niet nodig gehad, anders dan om te weten hoe ver we al op de route gevorderd waren. Vanuit ons hotel (Kasbah) bij Nkob linksaf de weg op en 35 km verderop in Tazarine linksaf op een T-splitsing waren vandaag de enige beslissingsmomenten om de juiste weg te nemen. Verder alleen de weg volgen.
Om half negen, na een ontbijt op het terras van het hotel, op de fiets. Vier flessen water ingeslagen. Ontbijt is redelijk standaard; een vierkant pannenkoekje, brood, met kaas, jam en soms honing. De kaas bestaat uit driehoekjes le vache qui rit. Thee of koffie (die thee wordt ook wel de Whiskey Maroccain genoemd met een knipoog naar het vrijwel alcoholloze bestaan hier, maar lees verder). Altijd staat een zout- en kummelpotje op tafel (kummel, geen peper). Om half negen dus op pad, fris en vrolijk. Om half tien begon de tegenwind weer op te steken die verder de hele dag aanhield. Misschien moeten we de komende dagen maar vroeger vertrekken om die wind wat te ontlopen. In Tazarine, bij de T-splitsing, de eerste koffiestop. Opvallend hier: een vrouwelijk bediende, zonder hoofddoek die bovendien geen bezwaar had om op de foto te komen. Zoals al impliciet aangegeven, de omgeving was nogal eentonig, met nauwelijks begroeiing (wel groepjes palmbomen zo her en der). De temperatuur was aan de warme kant. Gelukkig zorgden de auto's (ongeveer iedere tien minuten passeerde er wel eentje) voor wat afwisseling. Zo'n dertig km na Tazarine de eerste (en laatste) mogelijkheid voor een lunch; we vroegen om een omelet en dat werd begrepen; er leek verder weinig variatie te zijn.
Om een uur of drie bereikten we Kasbah Meteorites, ongeveer tien km voor Alnif, onze verblijfplaats voor de komende nacht. De naam van de kasbah moet te maken hebben met het feit dat er in de omgeving van Alnif vele fossielen en mineralen gedolven en/of gevonden worden. Volgens Lonely Planet vinden meer dan 50.000 Marokkanen een bestaan in deze business. In de grote tuin van de kasbah hebben we ons kunnen verfrissen in het zwembad (wij waren de enigen). Daar knapten we van op. Nog meer knapten we op toen twee van ons ontdekten dat hier bier gedronken kon worden (geen fatamorgana) en daar gingen we direct op in, we hadden tenslotte al een kleine week droog gestaan. Marokkaans bier in flesjes van 24 cl. Daarna nog even op de fiets naar een dorpje direct naast een groene oase een km verderop. Weinig leven op straat. Toen Henk een groepje kinderen wilde fotograferen verdwenen ze als de weerlicht achter de deur van hun huis. In de oase was een irrigatiekanaal; het land, onder palmbomen, was ingedeeld in kleine plots, het leken wel volkstuintjes.

Dag 8, Dinsdag 14 april, Alnif-Rossani 108 km en 367 hm.
Om 7 uur ontbijt, want veel kilometers vandaag en wellicht ook weer veel wind. In het hotel een andere groep fietsers, maar zij fietsen geselecteerde kleine stukken en verder vervoer van de fiets op en in volgauto's.
Het landschap is zeker tweederde van de tocht vergelijkbaar met (eer)gisteren. Dus weer de schoonheid van de weidsheid en de mantra van de eentonigheid!! Zeker bij wind tegen is fietsen in waaiers eigenlijk noodzaak: een man op kop, de anderen daar schuin achter en regelmatig wisselen. Deze weg leent zich daar uitstekend voor: lang en recht en nauwelijks verkeer. Kom daar maar eens in Nederland om!
Nauwelijks dorpjes, maar gelukkig wel een cafétje voor de koffie. Daarna geen restaurant voor de lunch, Dus vaak stoppen voor drinken en koeken.
Het laatste eenderde deel was duidelijk anders. Een nog desolatere vlakte met zwarte steen, steenslag en grillige bergen. Gelukkig ook nu wind in de rug en meer dalen dan stijgen. Opmerkelijk is dat tegenwind hinderlijker is dan klimmen. 'Omhoog fietsen' dat weet je, daar kom je voor en dat levert ook iets op: uitzicht en verandering van landschap. Maar tegenwind hadden we niet besteld!! Een niet welkome plaaggeest. Maar het kan ook anders: wind mee! Daar waren we nu blij mee! En opnieuw verandert het landschap: We zien zand, echt woestijnzand! Plastic zakken en tasjes in alle denkbare kleuren wapperen ons een vrolijk welkom toe. 'Ruim, die rommel toch op!" denk je dan, maar dat zit blijkbaar niet in genen van dit land.
Aankomst in Kasbah Ennasra gelegen 3 km buiten Rissani. Weer zo'n fraai bouwwerk in kasbah-stijl: Lemen muren, doorgangetjes en binnenplaatjes. Eerst eten, want we waren de hongerklop nabij. En dan begint het zowaar te onweren en te regenen. Dat was duidelijk tegen de afspraak. Daarvoor zijn we niet naar Marokko gevlogen en een klere-eind gefietst!! Maar zo gaat dat.
De hotels lijken altijd heel luxe, maar altijd klopt er wel iets niet: Nu geen warm water en geen elektriciteit. Oeps, of woorden van gelijke strekking: Er is een toilettas met van alles erin in Alnif achtergebleven. Als je het zo opschrijft, lijkt het dat dit de schuld van de toilettas zelf is, maar we weten wel beter! Met een taxi wordt de tas opgehaald. Dat was toch de beste oplossing.
Met de fiets naar het stadje. Een regionaal centrum met veel roering op straat. Opvallend veel lokale fietsers, maar wij vallen ook op! Weer de bekende winkeltjes, marktkraampjes en werkplaatjes. Maar het gaat ook harder regenen! Het lijkt of niemand zich daar veel aan stoort. Maar de straten worden wel modderpoelen. We kiezen een 'droog' terras om alles onder genot van cola en koffie gade te slaan.; Het bier van gisteren bleek een eendagsvlieg!
We fietsen door grote plassen terug. Op zoveel water is men hier niet berekend. Het blijft bewolkt. Wat wordt dat morgen??